فیبروم رحمی چیست؟

فیبرومهای رحمی , رشد بدون بدخیمی عضلات رحم می باشند و اغلب در سالهای سنین باروری زنان  ظاهر می شوند.نامهای دیگر آن لیومیوم یا میوم می باشد.اندازه این فیبرومها از توده هائی که با چشم انسان تشخیص داده نمی شوند تا توده هائی که سبب تغییر جهت رحم و بزرگ شدن آن می شوند متفاوت است. تعداد آنها از یک عدد تا توده های متعدد متفاوت است. در بعضی از بیماران سایز و تعداد توده ها می تواند انقدر زیاد باشد که حتی رحم تا  حد دنده های بیمار بزرگ شود.بسیاری از زنان در زندگی خود مبتلا به فیبروم می شوند اما تعداد زیادی از آنها از وجود این فیبروم یا فیبرومها به علت بی علامتی بی خبر هستند.

در این حالت فیبرومها در حین معاینه لگنی توسط پزشک یا سونوگرافی به دلایل دیگر تشخیص داده می شوند.

علائم بیماری :

بسیاری از زنانی که دارای فیبروم هستند , هیچ علامتی ندارند . اما در گروه علامتدار , بر اساس محل , سایز و تعداد فیبرومها این علائم متفاوت می باشد. بشترین علائم در این گروه شامل :

1.خونریزیهای شدید دردوران سیکلهای ماهیانه

2.ادامه خونریزی سیکلهای ماهیانه بیشتر از حالت عادی

3.احساس فشار یا درد در لگن

4.تکرر ادرار

5.مشکل در تخلیه مثانه

6.یبوست

7.درد های کمر یا پا

در موارد خاص و به ندرت فیبرومهای رحمی می توانند باعث درد حاد شکمی بشوند.

فیبرومها براساس محل رشدشان اسامی متفاوتی دارند , اینترامورال در صورت رشد در عضلات رحم , ساب موکوزال در صورت رشد در داخل حفره رحم و ساب سروزال در مواردیکه رشد به سمت بیرون از رحم داشته باشند نامیده می شوند.

علل ایجاد فیبروم:

هنوز پزشکان در مورد علل ایجاد فیبروم در حال تحقیق هستند اما موارد زیر جز علل مطرح شده اند.

1.فاکتورهای ژنتیکی : بسیاری اززنان مبتلا به فیبروم دارای تغییرات ژنتیکی در عضلات رحم می باشند.

2.هورمونها : فیبرومها دارای گیرنده های بیشتری برای هورمونهای استروژن و پروژسترون نسبت به عضلات معمول رحمی می باشند و برای همین پس از یائسگی به دلیل افت سطح این هورمونها , سایز فیبرم هم کاهش می یابد.

3.فاکتورهای دیگر: در رشد فیبرمها فاکتورهای دیگری مانند ( فاکتور رشد مشابه انسولین ) نیز می توانند نقش داشته باشند.

الگوی رشد فیبرومهای رحمی متفاوت است . آنها می توانند رشد سریع یا آهسته داشته باشند و یا اینکه در همان سایز قبلی خودشان باقی بمانند. بسیاری از فیبرومهای رحمی که در دوران بارداری بزرگ می شوند , پس از ختم بارداری کوچکتر می شوند.

 

فاکتورها خطر برای ابتلا :

1.ارث : در صورتیکه مادر یا خواهر یک خانم مبتلا به فیبروم باشد , آن فرد هم درمعرض خطر ابتلای بیشتری نسبت به افراد بدون سابقه خانوادگی قرار دارد.

2.نژاد: زنان سیاه پوست درصد ابتلای بیشتر وهمچنین بیماری در سنین جوانتر و فیبرومهای بزرگتر نسبت به زنان سفید پوست را دارند.

3.فاکتورهای محیطی: شروع سیکلهای ماهیانه در سنین پائین تر , کمبود ویتامین دی ,چاقی , رژیم غذائی با مصرف گوشت قرمز بیشتر و مصرف کمتر میوه و سبزیجات و لبنیات , مصر الکل و آبجو

درمان فیبروم :

براساس سن بیمار , تعداد فرزند , تمایل به داشتن فرزند دیگر , داشتن بیماری زمینه ای دیگر,علائم بیمار , محل و سایز فیبروم درمانهای مختلف داروئی و جراحی در نظر گرفته می شود.