ارزیابی بیمار مشکوک به بدخیمی رحمی
1.معاینه فیزیکی :
زنان با علائم بالینی مشکوک به هیپرپلازی یا بدخیمی رحمی باید تحت معاینه بالینی قراربگیرند . در طی این معاینه سایز رحم ، میزان تحرک رحم و نکات دیگری تحت بررسی قرار می گیرند. این یافته در مراحل بعدی اقدامات تشخیصی و درمانی کمک کننده وپیشگیری کننده از عوارض مثلا در موقع نمونه برداری رحم هستند.
همچنین در این بررسیها اگر سایز رحم بزرگ باشد در مورد نحوه عمل جراحی مثلا لاپاروسکوپی یا لاپاروتومی ( جراحی باز ) و میزان دشواری عمل اطلاعاتی را به ما میدهد.
2.ارزیابی های آزمایشگاهی :
برای هر خانم در سنین باروری با خونریزی غیر طبیعی رحمی باید تست بتا اچ سی جی یا همون تست بارداری چک شود تا بتوان یکی از علل خونریزی غیر طبیعی رحمی که بارداری است را رد کرد.
در صورتیکه کم خونی یا اختلالات انعقادی مد نظر باشد اندازه گیری آزمایشات مربوطه لازم می باشد.
3. سونوگرافی لگنی :
در زنان با خونریزی غیر طبیعی رحمی و مشکوک به بدخیمی یا هیپرپلازی اولین روش تصویربرداری که برای بیمار انجام می شود سونوگرافی لگنی است تا بتوان بیمار را از نظر دلایل دیگر خونریزی مثلا فیبروم رحمی ساب موکوز مورد بررسی قرار داد.
همچنین در خانمهای یائسه با شک به بدخیمی یا هیپرپلازی رحمی یکی از روشهای کمک کننده برای بررسی بیمار سونوگرافی لگنی و اندازه گیری ضخامت اندومتر است.
4.نمونه برداری از اندومتر:
نمونه برداری از اندومتر می تواند به صورت سر پائی در مطب و بدون بیهوشی و بی حسی موضعی انجام شود .
البته در بعضی موارد لازم است که بعد از نمونه برداری از اندومتربه صورت سرپائی عمل دیلاتاسیون و کورتاژ انجام شود .
در بعضی شرایط از همان ابتدا اقدام به نمونه برداری از اندومتر زیر بیهوشی و با روش کورتاژ می شود که شامل :
بیمارانیکه تحمل نمونه برداری سرپائی را ندارند.
بیمارانیکه خونریزی شدید دارند و عمل کورتاژ هم تشخیصی و هم درمانی محسوب می شود.
بیمارانیکه در آنها شک قوی به بدخیمی وجود دارد مثل بیماران با سندرم لینچ .
در مواردیکه در حفره رحم ضایعه ای باشد مثلا پولیپ یا میوم که مانع از نمونه برداری سرپائی شوند.